In onderwijs veel emotionele belasting en stress
16-05-2024 00:00:00
De zorg en het onderwijs zijn de sectoren waarin de werknemers de hoogste emotionele belasting ervaren. Dit blijkt uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden 2023 (NEA). In het onderwijs ervaart 16 procent van de medewerkers emotionele belasting (zorg 19 procent) en 23 procent van de mensen in het onderwijs, vindt zijn of haar baan stressvol. Alleen in de horeca is dat met 27 procent nog meer. Verder blijkt dat vrouwen meer stress ervaren dan mannen. Het onderwijs was in 2023 ook de sector met het laagste percentage werknemers die informatie kregen over veilig en gezond werken, slechts iets meer dan de helft. In bouw, industrie en bestuur is dit ongeveer 80 procent en in de zorg ruim driekwart. Uit eerder onderzoek van Arbeidsmarktplatform PO blijken met name jonge startende onderwijzers last van administratieve taken te hebben. Uit de verkenning ‘Jonge professionals in het primair onderwijs’ komt naar voren dat met name lesvoorbereiding en klassenmanagement grote knelpunten zijn, maar meer nog alle verplichte administratie. Alleen voor de klas staan, orde houden, omgaan met ouders en lessen ontwikkelen: het zijn grote verantwoordelijkheden. Starters ervaren vaker dan andere leraren stress en een hoge werkdruk. Om zoveel mogelijk startende leraren te behouden voor het po, is het belangrijk dat werkgevers de wensen en behoeften van jonge starters kennen en weten hoe ze een aantrekkelijke werkomgeving creëren voor deze groep. Vijf jaar na afstuderen werkt 85 procent van de pabo-gediplomeerden in het onderwijs. Ter vergelijking: van de afgestudeerde vo-leraren werkt 70 procent na vijf jaar in het onderwijs. Startende po-leraren zijn wel over het algemeen zeer tevreden. Ze beoordelen de inhoud van hun baan en werken in het onderwijs gemiddeld met een 8. Uit de verkenning komt naar voren dat jonge startende leraren veel waarde hechten aan een goede sfeer op de werkvloer, binnen de school en met ouders. Ook willen ze voor advies of feedback bij collega’s terecht kunnen en als gelijkwaardig worden gezien. Ook geven ze aan dat flexibiliteit belangrijk is voor een goede balans tussen werk en privé. Ze hebben moeite met het strakke ritme en de vaste vakantieperiodes van het primair onderwijs.